داستان گل

با سلام خدمت دوستان عزیز

این هم یکی دیگه از نوشته های خودم. امیدوارم بد نشده باشه

موفق باشید

---

من یه گلم، یک گل پاک و زیبا، همونی که خیلی هاتون، بی خیال من هستید. غافل از این که راز دارم تو سینه. می خوام بگم آویزه گوشت کن.
زندگی مثل گله، میون خارای زشت، شکوفه هایی داره، شکوفه های خوش بوش می تونه مستت کنه، عاشق عکسش کنه.
اگر بخوای یا نخوای باید با دست بگیری، زخمیت کنه یا که نه، باید فشارش بدی. زندگی پر ز درد، عذاب آور و بند، باید تحملش کرد تا آخر عمر و مرگ.
می خوای که درد نباشه؟! زجر و عذاب نباشه؟! بزار بگم راهشو!!
ببین شکوفه هاشو، میبینی زیباییشو؟ حالا یکم بوش بکن! وای که چه شکل و بویی! میبینم مستت کرده؟! از خود بی خود کرده!! مگه نداره دردی؟! انگار خاری ندیدی؟!
آره خودم میدونم، دیگه دردی نمونده، دیگه رنجی نمونده. چون که تو رو مست کرده بوی خوش و زیباییش.
این بود راز تو قلبم. ای ناراضی ای غافل، سعی کن فراموش کنی خارای تیزی رو که، دستتو زخمی کرده. سراغ زیباییش برو، ببین چی کیفی داره.
میدونم با خود میگی، آخه کجاست شکوه ی زندگی، تا بوش کنیم و مست بشیم تا نبینیم سختی شو. بابا باز که غافلی، از رگ گردن به همه نزدیکتره، بزار دقیقتر بگم، همون خدایی که دمید از روح خود به بتن خاکی ما.